Een variabele frequentieaandrijving (VFD) is een type motorcontroller die een elektromotor aandrijft door de frequentie en de spanning die aan de elektromotor wordt geleverd, te variëren. Andere namen voor een VFD zijn frequentieregelaar, frequentieregelaar, frequentieomvormer, frequentieregelaar, microdrive en omvormer.

Frequentie (of hertz) is direct gerelateerd aan de motorsnelheid (RPM's). Met andere woorden, hoe sneller de frequentie, hoe sneller de RPM's gaan. Als een toepassing niet vereist dat een elektromotor op volle snelheid draait, kan de VFD worden gebruikt om de frequentie en het voltage te verlagen om te voldoen aan de eisen van de belasting van de elektromotor. Naarmate de motortoerentalvereisten van de toepassing veranderen, kan de VFD het motortoerental eenvoudig verhogen of verlagen om aan de snelheidsvereiste te voldoen.

Hoe werkt een variabele frequentieaandrijving?
De eerste fase van een frequentieregelaar, of VFD, is de omvormer. De omzetter bestaat uit zes diodes, die vergelijkbaar zijn met terugslagkleppen die in sanitaire systemen worden gebruikt. Ze laten de stroom maar in één richting stromen; de richting aangegeven door de pijl in het diodesymbool. Wanneer bijvoorbeeld de A-fasespanning (spanning is vergelijkbaar met druk in leidingsystemen) positiever is dan de B- of C-fasespanningen, zal die diode openen en stroom laten vloeien. Wanneer de B-fase positiever wordt dan de A-fase, dan zal de B-fase diode openen en de A-fase diode sluiten. Hetzelfde geldt voor de 3 diodes aan de negatieve kant van de bus. We krijgen dus zes stroompulsen als elke diode opent en sluit. Dit wordt een "zes-puls VFD" genoemd, wat de standaardconfiguratie is voor huidige frequentieregelaars.