Spijsvertering of digestie betekent het verteren van voedsel (spijs) tot stoffen die door het lichaam kunnen worden opgenomen. Het ingenomen vreemde plantaardige of dierlijke celweefsel verliest gedurende de spijsvertering zijn specifieke cellulaire karakter. De uit de vreemde weefsels vrijgekomen koolhydraten (polysachariden, met name zetmeel) worden tijdens de spijsvertering afgebroken tot de monosacharide glucose, dat vervolgens via de bloedbaan naar de cellen in de verschillende weefsels wordt vervoerd. In de weefselcellen wordt de glucose omgezet in energie of tijdelijk opgeslagen als glycogeen. De twee andere soorten vrijgekomen biopolymeren (eiwitten en DNA) worden eveneens tot hun bouwstenen afgebroken (aminozuren voor eiwitten, o.a. purinen voor DNA). Na transport via het bloed worden deze bouwstenen in de cellen weer gebruikt voor de aanmaak van lichaamseigen eiwitten en DNA.

Het spijsverteringskanaal omvat buizen en lichaamsholten waarin het spijsverteringsproces plaatsvindt. In het maag-darmkanaal wordt het voedsel (de spijsbrij) voortgestuwd en knedend gemengd met de spijsverteringssappen door beweging van het spierweefsel van de darm: de peristaltiek.

meer anatomie