Chinese cultuur.

De Chinese cultuur is een van de oudste culturen ter wereld, die teruggaat tot duizenden jaren geleden. Belangrijke componenten van de Chinese cultuur zijn keramiek, architectuur, muziek, literatuur, vechtsporten, keuken, beeldende kunst, filosofie en religie.

Etnische groepen

Officieel zijn er 56 erkende etnische groepen in China, waarvan Han-Chinezen de grootste groep zijn. Veel etnische groepen, hoewel fuseren in Han-identiteit, hebben verschillende taalkundige en regionale culturele tradities behouden. Zelfs binnen een etnische groep zijn er waarschijnlijk diverse groepen mensen. Verschillende groepen van de Miao-minderheid spreken bijvoorbeeld verschillende dialecten van de Hmong-Mie-talen, Tai-Kadai-talen en Chinees, en oefenen een verscheidenheid aan verschillende culturele gebruiken uit. Meestal heeft elke minderheidsgroep zijn eigen kostuums, festivals en gebruiken. Er zijn bijvoorbeeld verschillende huwelijksgebruiken bij verschillende minderheidsgroepen. Er is eigenlijk een museum met huwelijksgebruiken van etnische groepen - Guizhou Museum of Marriage Customs.

Religie-confucianisme en taoïsme, later vergezeld door het boeddhisme, vormen de 'drie leringen' die historisch gezien de Chinese cultuur hebben gevormd. Er zijn geen duidelijke grenzen tussen deze met elkaar verweven religieuze systemen, die niet beweren exclusief te zijn, en elementen van elk verrijken de populaire of volksreligie. Volks- of populaire religie, het meest wijdverspreide systeem van overtuigingen en praktijken is geëvolueerd en aangepast sinds ten minste de Shang- en Zhou-dynastieën. Gedurende de periode kwamen fundamentele elementen van een theologie en spirituele verklaring voor de aard van het universum naar voren. In wezen bestaat het uit trouw aan de 'shen', een personage dat een verscheidenheid aan goden en onsterfelijken betekent, die goden kunnen zijn van de natuurlijke omgeving van voorouderlijke principes van menselijke groepen, begrippen van beleefdheid, culturele helden, van wie velen een rol spelen in Chinese mythologie en geschiedenis. Recente onderzoeken schatten dat ongeveer 80% van de Han-Chinezen een soort Chinese volksreligie en taoïsme beoefent; 10-16% zijn boeddhisten; 3-4% zijn christenen; en 1-2% is moslim.

Chinese geneeskunde

Traditionele Chinese geneeskunde is gebouwd op een fundament van meer dan 2500 jaar Chinese medische praktijken die verschillende vormen van kruidengeneeskunde, acupunctuur, massage, lichaamsbeweging en dieettherapie omvatten. De filosofie is gebaseerd op het yinyangisme (de combinatie van de vijf fasen-theorie met de yin-yang-theorie) die later werd opgenomen in het taoïsme. In het algemeen wordt ziekte gezien als een disharmonie of onbalans in de functies of interacties van yin, yang, meridianen enz. Tussen het menselijk lichaam en de omgeving. Therapie is gebaseerd op welk "patroon van disharmonie" kan worden geïdentificeerd. Tegenwoordig wordt traditionele Chinese geneeskunde op grote schaal gebruikt in China en komt deze steeds vaker voor in Europa en Noord-Amerika.

Chinese familie

Familie is al duizenden jaren een belangrijk onderdeel van de samenleving in China. Tegenwoordig kunnen veel aspecten van het Chinese leven verband houden met het eren van iemands ouders of voorouders. Vanwege de focus op het gezin, is het gebruikelijk dat Chinezen, zelfs als ze volgroeid zijn met eigen kinderen, vele generaties van een gezin onder hetzelfde dak wonen.
De Chinese gezinsstructuur is van oudsher star en hiërarchisch. Veel ouders en grootouders verwachten nu nog steeds dat hun kinderen / kleinkinderen doen wat hen wordt opgedragen.
Nu worden veel Chinese gezinnen geconfronteerd met uitdagingen en tegenstrijdigheden met de oude manier van leven die de traditionele stabiliteit ervan bedreigen. Veel jonge werknemers zijn naar grotere steden in de meer welvarende regio's in China getrokken om betere banen te vinden met hogere salarissen. De jonge arbeiders hebben de neiging om een ​​deel van hun salaris naar hun ouders te sturen, die mogelijk nog in kleine steden met veel lagere lonen wonen. Als ze echter 30 jaar oud worden, staan ​​ze onder toenemende druk van hun ouders om te trouwen en terug te verhuizen naar hun geboorteplaats.

Chinees eten

De geschiedenis van Chinees eten in China gaat duizenden jaren terug en is in elke regio van periode tot periode veranderd, afhankelijk van het klimaat, de keizerlijke mode en de lokale voorkeuren.
De "Acht Keukens" van China zijn de keukens van Anhui, Kantonees, Fujian, Hunan, Jiangsu, Shandong, Sichuan en Zhejiang. Deze stijlen onderscheiden zich van elkaar door factoren als beschikbaarheid van middelen, klimaat, geografie, geschiedenis, kooktechnieken en levensstijl. De Jiangsu-keuken geeft bijvoorbeeld de voorkeur aan kooktechnieken zoals stoven en stoven, terwijl de Sichuan-keuken bakken gebruikt. Harige krab is een zeer gewilde lokale lekkernij in Shanghai, omdat hij in meren in de regio te vinden is. Pekingeend en dim sum zijn andere populaire gerechten die buiten China goed bekend zijn.